Lektura nad głowami

1. Wirujące kartki

Czasami uczniowie emanują niespożytą energią. Wiedzą to z pewnością ci, którzy uczą w klasach sportowych. Ruch i nadmierna gadatliwość to cechy charakterystyczne tych klas. Postanowiłam więc wykorzystać uczniowskie zasoby energii do przeprowadzenia ciekawej lekcji. Aby sprawdzić, kto przeczytał lekturę, zastosowałam belferski fortel. Nad głowami uczniów powiesiłam na sznurku, rozpostartym przez całą klasę, osiem kolorowych kartek. Na nich zapisane były pytania do treści powieści, pocięte na paseczki, ale w taki sposób, by kartka trzymała się sznurka (przypięta zszywaczem). Następnie podzieliłam uczniów na osiem grup (bo tyle było kartek), przydzieliłam każdej z nich odpowiedni kolor i przedstawiłam treść zadania.

2. Czas START!

Wyjaśniłam uczniom, że ich zadanie polega na tym, by na mój sygnał jedna osoba z grupy podbiegła do kartki, której kolor otrzymali i wydarła jeden paseczek. Następnie podeszła/podbiegła do pozostałych członków grupy i wspólnie z nimi odpowiedziała na pytanie zawarte na paseczku. Kolejność wyrywania karteczek nie miała znaczenia. Liczyło się tylko to, by każdy uczeń z grupy miał wpisaną odpowiedź do zeszytu pełnym zdaniem. Pytania nie trzeba było przepisywać – wystarczyło wpisać jego numer. Po następny paseczek uczeń mógł udać się wówczas, kiedy pełna odpowiedź na pytanie znalazła się w zeszycie u każdego członka grupy. Na wykonanie zadania uczniowie mieli 20 minut.

3. Uwaga! Sprawdzamy!

Po upłynięciu tego czasu grupa, która wyrwała najwięcej paseczków, czytała na głos swoje odpowiedzi, a pozostali uczniowie sprawdzali, czy są one poprawne i czy sami mają podobne. Ja tymczasem bardzo szybko zorientowałam się, kto nie przeczytał lektury. Ćwiczenie było naprawdę interesujące i wiecie co? Żaden z uczniów nie chciał oceny ani nawet plusa za poprawnie wykonane zadanie. Liczyła się ciekawa forma przyswajania wiedzy. I o to chodziło! 🙂

Jeśli chcecie skorzystać z gotowych kartek z pytaniami, kliknijcie poniżej:

Miłej pracy! 🙂

IB