1. Nie uderzam – ani słowem, ani pięścią!

Bardzo lubię uczyć wielopłaszczyznowo, a więc realizować treści z podstawy programowej w taki sposób, by – poza wiedzą – przekazać młodym ludziom wzorce zachowań, postaw i wartości. Całkiem niedawno przygotowałam i przeprowadziłam lekcje na temat siły słów, podczas której rozmawialiśmy z uczniami o tym, że słowa mają ogromną moc, a niewłaściwie użyte – mogą krzywdzić. (Scenariusz do tej lekcji znajdziecie tutaj).

Zabrakło mi jednak lekcji, która jasno by mówiła, że poza słowami, oczywistą formą przemocy jest przemoc fizyczna. Na szczęście szybko z pomocą przyszedł mi Mark Twain, który nie szczędził swojemu głównemu bohaterowi kar cielesnych.

2. Co już o tym wiesz?

Ostatnią lekcję na temat tej lektury poświęciłam więc na rozmowę na temat kar cielesnych. Na początku rozdałam uczniom notatki graficzne, które przygotowałam samodzielnie. Zadaniem uczniów było wpisanie w cztery prostokąty odpowiedzi do pytań tam zawartych. Należało podać ogólne informacje na temat kar cielesnych, przedstawić własne zdanie na ich temat, podać przykłady ich stosowania w powieści oraz zastanowić się nad konsekwencjami (fizycznymi i psychicznymi ) stosowania takich kar. Młodzi ludzie pracowali w parach, a następnie przedstawili swoje wnioski na forum, uzupełniając karty o informacje, których nie zawarli, a które wydały im się cenne.


3. Kilka słów o historii kar

Po ukończeniu tego zadania poprosiłam uczniów, by usiedli przy tablicy multimedialnej. Wspólnie obejrzeliśmy prezentację, którą dla nich przygotowałam. Przedstawia ona historię stosowania kar cielesnych na świecie. Poza slajdami znajdziecie poniżej prezentację w pdf, którą możecie pobrać i pokazać swoim uczniom.

4. Przemocy mówimy NIE!

Ostatnim ogniwem lekcji była rozmowa na temat tego, że stosowanie przemocy (w domu, w szkole, wśród rówieśników) jest niedopuszczalne. Wspólnie z uczniami przypomnieliśmy, że polskie prawo od 2010 roku kategorycznie zabrania bicia dzieci.

Porozmawialiśmy też o tym, do kogo mogą się zgłosić uczniowie, kiedy padną ofiarą przemocy lub będą jej świadkami. Wśród propozycji znalazła się zaufana osoba dorosła, nauczyciel, pedagog, wychowawca. Uczniowie wpisali sobie też numer telefonu zaufania dla dzieci: 116 111.

Myślę, że każdy moment jest dobry, by przypominać uczniom, że bicie jest złe.

IB

Kategorie: Blog

1 komentarz

Anna · 15/02/2019 o 16:19

Świetna lekcja z pięknymi materiałami. Podkradam.?

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *