„Design thinking” w edukacji. Realizujemy projekt filmowy

Działać projektowo, czyli jak?

Od dawna już wiecie, że jestem wielką fanką filmu. Wykorzystuję go często w szkole przy omawianiu treści literackich i gramatycznych. Jestem też autorką klasy z innowacją filmową, którą realizowałam kilka lat temu, a działania tam podjęte i wypracowane materiały wykorzystuję do dziś. Chciałabym Was zachęcić do pracy projektowej z uczniami nad tworzeniem własnej miniprodukcji.

„Design thinking", czyli co?

„Design thinking" to metoda, która polega na tworzeniu innowacyjnych rozwiązań, wykorzystujących potrzeby użytkowników. Miejscem powstania tej metody jest  Uniwersytet Stanforda w Kalifornii. To właśnie tam, w latach 80-tych ubiegłego wieku, profesor uniwersytetu – Dawid M. Kelley – wykreował nowe produkty i usługi dla światowych firm, takich jak np. Apple. Mimo że metoda ta wyrosła z biznesu, można ją śmiało przenieść na grunt edukacyjny. Chodzi bowiem o to, by stworzyć produkt będący odpowiedzią na potrzeby użytkowników. Należy więc tak zaplanować wyzwanie projektowe, aby skoncentrować się na adresatach działania. Trzeba więc powołać do pracy interdyscyplinarny zespół z kreatywnym liderem, zaplanować szereg rozwiązań, a następnie przystąpić do fazy eksperymentu i częstego testowania prototypu po to, by na bieżąco pozyskiwać informację zwrotną. Ta ostatnia jest niezwykle istotna w fazie testowania, ponieważ pozwala od razu minimalizować ryzyko błędu. Metoda ta doskonale sprawdzi się w szkole, ponieważ kształtuje kompetencje miękkie i kluczowe oraz – dzięki szybkiej informacji zwrotnej – zainicjuje kolejne działania i rozbudzi wewnętrzną motywację u uczniów. Aby jednak przystąpić do realizowania zadań projektowych należy:

• – poinformować wszystkich uczestników projektu o założeniach tej metody;
• – powołać interdyscyplinarny zespół (jeśli projekt będzie realizowany w klasie, to uczniowie muszą reprezentować różne zainteresowania i spojrzenie na temat);
• – wybrać lidera;
• – wskazać wyzwanie projektowe (czyli zagadnienia do zrealizowania);
• – zadbać o przydział zadań poszczególnym członkom grupy (dobrze, by zrobili to sami);
• – ustalić miejsce i czas spotkań oraz datę końcową projektu.

Kluczem do powodzenia realizacji projektu jest przestrzeganie etapów pracy wg „design thinking”. Są to:

1. Empatyzacja – czyli wejście w skórę użytkownika
2. Definiowanie problemu
3. Wytwarzanie pomysłów
4. Budowanie prototypów
5. Testowanie

Jeśli chcecie zapoznać się szczegółowo z tematem, zajrzyjcie tutat:

http://designthinking.pl/co-to-jest-design-thinking/

Może projekt filmowy?

Metoda ta jest dość uniwersalna, dlatego można z powodzeniem wykorzystać ją w praktyce szkolnej. W oparciu o jej elementy moi uczniowie nakręcili film krótkometrażowy zachęcający do adopcji psa. Na zajęciach języka polskiego zainicjowałam rozmowę na temat schronisk dla psów i zaproponowałam zrealizowanie projektu (nie narzucałam jego formy). W wyniku rozmów do projektu zgłosiło się osiem osób, którzy zostali przeze mnie poinformowani o zasadach realizacji zadania. Spotkania odbywały się raz w tygodniu po lekcjach i trwały cztery miesiące. W kolejnych etapach pracy, o których piszę poniżej, uczniowie wybrali spośród siebie lidera oraz podzielili się zadaniami dotyczącymi kwestii technicznych. Wybrali więc reżysera, montażystę, charakteryzatorkę, scenarzystę, aktorów.  Za budowę scenariusza byli odpowiedzialni wszyscy uczestnicy projektu.

Poszczegółowe etapy projektu

Poszczególne etapy pracy przy projekcie wyglądały następująco:

1. Empatyzacja: Na pierwszym spotkaniu uczniowie zastanawiali się, w jaki sposób dotrzeć do jak największej grupy swoich rówieśników, aby uświadomić im potrzebę opieki nad zwierzętami.  Tematem rozważań była też forma, w jakiej młodzi ludzie przekażą innym swoje pomysły. Próbowali się więc wczuć w sytuację swoich kolegów/koleżanek, którzy z różnych powodów nie interesowali się w ogóle losem zwierząt.
2. Definiowanie problemu.

Na tych zajęciach młodzi ludzie zastanawiali się, dlaczego tak wielu ludzi krzywdzi zwierzęta i zabiera im szanse na rozwój wśród tych, którzy należycie by o nie dbali.

3. Wytwarzanie pomysłów:

Uczniowie metodą „burzy mózgów” zastanawiali się, w jaki sposób chcą przedstawić problem. Rozważali nad przygotowaniem spektaklu, wystawy na holu szkoły i filmu krótkometrażowego. Docelowo zdecydowali się nakręcić film.

4. Budowanie prototypów.

W tej fazie podczas wielu spotkań uczniowie tworzyli scenariusz, przygotowywali rekwizyty, testowali sprzęt do nagrań. Wielokrotnie zmieniali koncepcję pracy. Nagrywali poszczególne sceny, omawiali je, a następnie powtarzali. Usuwali usterki od razu, wprowadzając ulepszenia. Pracę podzielili na następujące części:

–  sformułowanie tematu i przydział konkretnych zadań;

–  gromadzenie materiałów (nagranie i zebranie przygotowanych scen filmowych);

–  selekcja zebranych materiałów; wstępny wybór potrzebnych scen;

– zmontowanie filmiku z uwzględnieniem doboru scen, różnorodności technik i planów filmowych; pomysłowości i kreatywności w wykonaniu zadania.

Zapiszmy nasze działania

W pracy nad projektem pomógł poniższy harmonogram:

Może przydadzą Wam się nasze materiały i w przyszłym roku szkolnym skusicie się na swoją małą produkcję? 😉

IB

Sample Text